 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Сьнег падаў зь неба іскрынкамі зор...
Ён крыў зямлю карункаў дыванамі.
Ледзь вецер шапацеў між голымі клянамі
і зноў ляцеў туды, дзе сьніў прастор,
ды пасам зубчастым сінеўся бор
над анямелымі даўно палямі,
што скутыя ляжалі маразамі,
адпачываючы ад летніх змор.
Адпачывала ўсё – і лес, і поле,
і неба глыбіня... Ды не людская доля.
Людская доля бо – усьцяж цярпець,
шукаць чагось зь няўтомнаю тугою,
глядзець на крыўды, зло...
і летуцець
аб соладзі нязнанай супакою.
1924, Слонім.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
